ساخالین بزرگترین جزیره روسیه است که ۹۴۸ کیلومتر طول و ۲۶ تا ۱۶۰ کیلومتر عرض دارد. این جزیره در شرقی ترین مرزهای کشور قرار دارد، تنگه لاپروس این سرزمین را از جزیره هوکایدو ژاپن جدا می کند. در لبه جنوبی ساخالین ، یک بنای برجسته وجود دارد: فانوس دریایی آنیوا. این سازه در کمال ناباوری در سال ۱۹۳۹ بر روی صخره ای کوچک به نام سیووچیا در نزدیکی کیپ آنیوا که به سختی قابل دسترسی است ساخته شده است.
قسمت جنوبی ساخالین در آن زمان تحت سلطه ژاپن بود. جریان های شدید ، مه های مکرر و سنگ های غرق شده این منطقه را برای پیمایش بسیار دشوار می کند. قبل از اینکه مقامات استان کارافوتو تصمیم بگیرند تا یک فانوس دریایی بسازند ، بسیاری از کشتی ها در این آب ها وجود داشتند.
این پروژه توسط مهندس Miura Shinobu طراحی شده است. فانوس دریایی آنیوا به پیچیده ترین ساخت فنی و یکی از جذاب ترین فانوس های دریایی آن زمان تبدیل شد. تمام مصالح ساختمانی باید از طریق آب و غالباً متلاطم تحویل داده می شدند. هیچ اسکله ، انبار و امکانات اقامتی برای کارگران وجود نداشت ، بنابراین تمام مواد آینده بلافاصله برای ساخت فانوس دریایی استفاده شد. وقتی کار به پایان رسید ، یک نسخه کوچک از این فانوس دریایی به نماد پیروزی بر نیروهای طبیعی به امپراطور ژاپن اهدا شد.
زیرزمین فانوس دریایی مجهز به موتورهای دیزلی و باتری و بالای آنها آشپزخانه، انبار غذا، اتاق رادیو، اتاق تجهیزات و اتاق تماشا بود. همچنین محل زندگی کارکنان که می توانست ۱۲ نفر را در خود جای دهد، در طبقات سوم، چهارم و پنجم واقع شده بود. طبقه ششم جایی است که انبار در گذشته است. مکانیسم های آژیر پنوماتیک و ذخیره سوخت یک طبقه بالاتر قرار داشت. سرانجام ، طبقه نهم بالا مکانیسم چرخش لنز فانوس دریایی را در خود جای داده بود.
سازه فانوس دریایی
Aniva تا ۴۰ متری از سطح دریا بالاتر است و فانوس در داخل کاسه ای با ۳۰۰ کیلوگرم جیوه که کارکرد آن به عنوان یاتاقان سازه است، می چرخیده است مع وزنی معادل ۲۷۰ کیلوگرم را تحمل می کرده و نگهدارنده فانوس دریایی باید هر سه ساعت یکبار این سیستم را عقب می زد.
در دهه ۱۹۹۰ ، با تجهیز مجدد آن برای کار از منبع انرژی هسته ای، تصمیم گرفته شد که فانوس دریایی Aniva خودمختار شود و بدون کمک انسان کار کند. این نحوه کارکرد این مرکز تا سال ۲۰۰۶ ادامه دار بود..
در این زمان ، سیستم هسته ای منابع خود را به اتمام رساند و پس از آن ، دیگر تکرار نشد. همه تجهیزات با ارزش تخلیه شدند ، از آن زمان فانوس دریایی رها شده است. بادها ، آبها و خرابکارها به آرامی این سازه را از بین می برند.
در سال ۲۰۱۵ ، انجمن جغرافیایی روسیه قصد داشت مرمت این بنای تاریخی را آغاز کند ، اما به نوعی این اتفاق نیفتاد. اما این فانوس با محبوبیت بالا از طرف گردشگران همراه بوده است و کماکان در آن زندگی جریان دارد.
سفر به این نقطه دور افتاده در شرق روسیه شاید کار دشواری باشد، اما با تور های مجازی تعطیات در هر زمانی می توانید به نقاط مختلف جذاب جهان سفر کنید و اطلاعات گردشگری خود را با خواندن مطالب مربوطه افزایش دهید.
